แน่นอนว่าในภาษาอังกฤษนั้น มีลักษณะเหมือนกันกับภาษาไทย ไม่ว่าจะเป็นประโยคบอกเล่า ประโยคคำถาม หรือแม้แต่ประโยคคำสั่ง ก็เป็นอีกหนึ่งประโยคที่ไหนภาษาอังกฤษจำเป็นต้องใช้เหมือนกันกับภาษาไทย แต่ลักษณะวิธีการใช้ วิธีที่เราจะนำไปใช้ จะมีลักษณะแตกต่างกับภาษาไทยอย่างไร มาทำการศึกษาไปพร้อมกัน
สำหรับประโยคคำสั่ง โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นประโยคที่ขึ้นต้นด้วยคำกริยา เช่น ตัวอย่างที่เราเห็นได้ง่ายๆ เวลาที่เราร้องเรียกคนให้มาหา มาที่นี่ ในภาษาอังกฤษจะใช้คำว่า Come here. ในที่นี้เราจะเห็นประโยคนี้ไม่มีประธาน แต่ที่จริงแล้วประธานนั้นมี แต่โดยส่วนใหญ่มักจะละไว้ในฐานที่เข้าใจ ใครเป็นผู้ถูกเรียก ก็เป็นประธานของประโยคนี้ ดังนั้น ประธานของประโยคนี้ย่อมเป็นบุรุษที่ 2 เสมอ คือ You
Go away! ไปให้พ้น (You go away!)
Do your work. ทำงานเสียสิ (You do your work)
– ถ้าในประโยคเป็นกริยา to be ให้ใช้ be ขึ้นต้น เช่น
Be silent. เงียบเสีย
Be quiet. เงียบหน่อย
– ถ้ากริยาเป็น to have ให้ใช้คุณศัพท์ no ประกอบคำนามเช่น
Have no fear. อย่ากลัว
– ถ้ากริยาเป็นตัวอื่นนำด้วย Do not
Do not come near me. อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ
Do not work to Hard. อย่าทำงานหนักเกินไปนะ
– หากเราต้องการให้อ่อนหวานเป็นการขอร้องให้เติมกริยาวิเศษณ์ please ข้างหน้าหรือข้างหลัง
Please come near me. ได้โปรดเข้ามาหาฉันหน่อยเถอะ
Do not go away, please. ได้โปรดอย่าไปเลย
– Do not จะใช้เป็นตัวย่อก็ได้ เช่น
Don’t work to Heart. อย่าทำงานหนักนะ
Don’t cry อย่าร้องไห้ให้
Don’t laugh to loud. อย่าหัวเราะดังนัก