การแสดงความเป็นเจ้าของนั้น เป็นการที่เราจะบอกว่า ของสิ่งนั้นเป้นของใคร ใครเป็นเจ้าของ แต่ในภาษาอังกฤษแล้ว การแสดงเจ้าของมันจำเป็นต้องใช้ สอง แบบ

ซึ่งถ้าหากว่า สิ่งของชิ้นนั้น เป็นของคน หรือ เป็นของสัตว์ หรือของสิ่งที่มีชีวิต ก็ให้ใช้ ‘s (Apostrophe s) ตามหลังคำนามนั้น เช่น

John’s ring. แหวนของจอห์น

The cat’s tail. หางของแมว

แต่ถ้าเป็นสิ่งของหรือสิ่งที่ไม่มีชีวิต ให้ใช้ บุพบท of คั่น เช่น

The leg of the table. ขาของโต๊ะ

คำนามที่ตามหลังบุพบท of นี้เป็นสิ่งที่เป้นเจ้าของ

การแสดงความเป็นเจ้าของของสรรพนาม ต้องแปลงรูปสรรพนาม โดยใช้เติมเข้าไปที่หน้าคำนาม โดยไม่ต้องใช้ Article นำ

My	ของฉัน	my home	บ้านของฉัน
your	ของคุณ	your cat	แมวของคุณ
her	ของเธอ	her hair	ผมของเธอ
his	ของเขา	his car	รถของเขา
our	ของเรา	our bag	กระเป๋าของเรา
its	ของมัน	its ear	หูของมัน
their	ของพวกเขา	their phone	โทรศัพท์ของพวกเขา

การแสดงความเป็นเจ้าของจะถูกนำมาใช้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของและเป็นการบอกให้ทราบว่าสิ่งนั้น ๆ มีความสัมพันธ์กับสิ่งอื่น ๆ อย่างไร ไม่ว่าจะเป็น คน กลุ่มคน ประเทศหรือสัตว์ การแสดงความเป็นเจ้าของในภาษาอังกฤษสามารถทำได้โดยการเติม ‘ + s และตามด้วยคำนาม หากคำนามที่ใช้เป็นคำนามพหูพจน์หรือลงท้ายด้วย s อยู่แล้ว ก็เพียงแค่เติม ‘ หลัง s เท่านั้น

สำหรับคำนามที่ลงท้ายด้วย s สามารถทำได้โดยการเติม ‘ + s หรือเพียงแค่เติม ‘ เท่านั้น โดยส่วนใหญ่แล้วจะนิยมใช้แบบแรกมากกว่า สำหรับการออกเสียง สามารถทำได้โดยการเพิ่มเสียง /z/ เข้าไปตรงส่วนท้ายของคำนาม

หน้าที่ของการแสดงความเป็นเจ้าของ

โดยทั่วไปแล้วก็เพื่อแสดงให้ทราบว่า ‘เป็นของใคร’ หรือ ‘แสดงความเป็นเจ้าของ’ นั่นเอง

นอกจากนี้ การแสดงความเป็นเจ้าของ ยังสามารถบอกให้ทราบว่า ใครทำงานอะไร เรียนอะไรหรือใช้เวลาอย่างไร

อีกทั้งการแสดงความเป็นเจ้าของยังสามารถแสดงให้ทราบถึงความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลได้

และสามารถแสดงความเป็นเจ้าของถึงสิ่งที่ไม่มีตัวตนได้อีกด้วย

สำนวนตายตัว (FIXED EXPRESSIONS)

มีการนำการแสดงความเป็นเจ้าของไปใช้ในสำนวนตายตัวด้วย

นอกจากตัวอย่างต่าง ๆ ที่ได้กล่าวไปแล้ว ยังมีการใช้การแสดงความเป็นเจ้าของเพื่ออ้างอิงถึงร้านค้า ร้านอาหาร โบสถ์และมหาวิทยาลัยอีกด้วย โดยการใช้ชื่อหรือชื่อตำแหน่งงานนั้น ๆ

แทนที่เราจะพูดว่า สิ่งนี้สิิ่งนั้นเป็นของฉัน หรือเป็นของเขา ของเธอ ฯลฯ ถ้าเราจะระบุชื่อไปเลยว่าเป็นของใคร ก็ทำได้ โดยไม่ต้องใช้ possessive adjectives แล้ว โดยใช้เครื่องหมาย ‘s (apostrophe s) ง่ายๆ เลย

เช่น

It is Kate’s cat.

มันเป็นแมวของเคท

This doll is Mary’s.

ตุ๊กตานี้เป็นของแมรี่

That is Tony’s castle.

นั่นคือคฤหาสน์ของโทนี่

Billy’s car is in the garage.

รถของบิลลี่อยู่ในโรงรถ

 

นอกจากชื่อแล้ว ‘s  ยังสามารถใช้กกับคำนามทั่วไปได้ด้วย เช่น

 

This toy is that boy’s.

ของเล่นชิ้นนี้เป็นของเด็กผู้ชายคนนั้น

The children’s textbooks are on the table.

หนังสือเรียนของเด็กๆ อยู่บนโต๊ะ

 

แต่ต้องระวังถ้าคำนามนั้นเป็นคำนามพหูพจน์ที่ลงท้ายด้วย s อยู่แล้ว ในกรณีนี้เราจะใช้แค่ ‘ โดยไม่มี s เช่น

 

The boys’ parents are here.

พ่อแม่ของเด็กผู้ชายกลุ่มนั้นอยู่ที่นี่

I can see the dogs’ tails wagging.

ฉันมองเห็นหางของเจ้าสุนัขพวกนั้นกระดิกอยู่

แสดงความเป็นเจ้าของด้วย possessive pronouns

นอกจากนี้เรายังสามารใช้ possessive pronouns ในการแสดงความเป็นเจ้าของได้ด้วย

โดย possessive pronouns มีดังนี้

mine          ของฉัน

yours         ของคุณ

his              ของเขา

hers           ของเธอ

its               ของมัน

ours            ของพวกเรา

yours          ของพวกคุณ

theirs          ของพวกเขา/ของพวกเธอ/ของพวกมัน

แต่การใช้จะมีข้อแตกต่าง คราวนี้สิ่งของจะวางไว้หน้า ตามด้วย verb to be (is, am, are) แล้วจึงตามด้วย possessive pronouns

ปกติแล้วในภาาาไทย เวลาเราจะบอกว่า อะไรเป็นของเรา ก็ใส่คำว่า ของ… ต่อท้ายคำนาม เช่น บ้านของฉัน, รถของเขา, แมวของเคท ฯลฯ

ส่วนในภาษาอังกฤษการแสดงความเป็นเจ้าของ ก็คล้ายๆ กันกับภาษาไทยเราคือ ใช้คำแสดงความเป็นเจ้าของ โดยการวาง possessive adjective ไปวางไว้หน้าสิ่งของ เพื่อบอกว่าเป็นของใคร

ซึ่ง possessive adjective มีดังนี้

my          ของฉัน

your        ของคุณ

his           ของเขา

her          ของเธอ

its            ของมัน

our          ของพวกเรา

their        ของพวกเขา/ของพวกเธอ/ของพวกมัน